Σχεδιασμός & Τεχνολογία: Το μέλλον των bar

Η φιλοξενία είναι και πάντα ήταν ένας τομέας που εστιάζει στην ανθρώπινη αλληλεπίδραση. Είτε παρέχετε διαμονή σε ταξιδιώτες, γεύματα για φαγητό ή όπως πολλοί από εμάς, ποτά είναι εύκολο να ξεχάσετε όλα τα πράγματα που είναι απαραίτητα για να συμβεί αυτή η τελευταία αλληλεπίδραση. Πολύ πριν αρχίσετε να σκέφτεστε να σερβίρετε στους επισκέπτες cocktail, θα πρέπει να δημιουργήσετε ιδέες, να σχεδιάσετε χώρους, κουζίνες και το bar. Αλλά το μεγάλο, και σε μεγάλο βαθμό αναπάντητο, ερώτημα είναι: Από ποιον και για ποιον;

Για κάθε bar που το κάνει σωστά, γιατί υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα αυτών που το κάνουν λάθος, από κακή ροή υπηρεσιών ή παράλογες κατόψεις μέχρι κακό φωτισμό και αλόγιστες κατασκευές bar. Γιατί συμβαίνει αυτό, τι είναι λάθος και πώς μπορούμε να το διορθώσουμε; Λοιπόν, νομίζω ότι το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσουμε ότι δεν υπάρχει η απάντηση πως μια λύση τα λύνει όλα. Τα καλύτερα bar είναι συχνά αποτέλεσμα χρόνου, χώρου και τόπου. Με απλά λόγια, είναι τόσο μοναδικά όσο οι επισκέπτες που εξυπηρετούν, οι γειτονιές στις οποίες ανήκουν και τα κτίρια που τα φιλοξενούν. Αλλά αυτό που πολλοί από αυτούς τους χώρους μοιράζονται, είναι ότι οι δημιουργοί τους έχουν λάβει αυτά τα πράγματα (και πολλά άλλα) υπόψη και έχουν προσαρμοστεί σε αυτά.

Στο δεύτερο επεισόδιο του Perspectives, εξερευνούμε τον σχεδιασμό και την τεχνολογία από την οπτική γωνία (POV) ενός bartender. Οι ανάγκες του σύγχρονου bartender συνεχίζουν να εξελίσσονται και να αναπτύσσονται. Το ίδιο και η ανάγκη αναβάθμισης και καινοτομίας των τρεχουσών πρακτικών, ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε να παρέχουμε υπηρεσίες υψηλής ποιότητας – και να ανταποκρινόμαστε στις συνεχώς αυξανόμενες προσδοκίες των επισκεπτών μας. Η τεχνολογία θεωρείται από πολλούς το τελευταίο σύνορο για τη φιλοξενία, ο «εχθρός» που θα εξαφανίσει την ανθρώπινη φύση από τα bar. Η τεχνολογία, όμως, δεν χρειάζεται να είναι ούτε περίπλοκη ούτε κακή και όπως θα δούμε σε αυτό το επεισόδιο με την ευγενική παραχώρηση του Joe Weiss στο Cisco Meraki, η σωστή χρήση μπορεί να είναι ένα απίστευτο πλεονέκτημα.

Την τελευταία δεκαετία, έχουμε δει όλο και περισσότερους bartender να γίνονται ιδιοκτήτες και με αυτήν τη στροφή καριέρας απομακρύνεται και η αντίληψη πως όλα πρέπει να χωρούν σε έναν μόνο χώρο.

Υπάρχει ένα νέο άνοιγμα στην ατομικότητα και δεν χρειάζεται πλέον να βρίσκεστε σε πόλεις όπως το Λονδίνο ή η Νέα Υόρκη για να μπείτε στο ραντάρ του απαιτητικού πελάτη. Επισκεπτόμαστε τη Σιγκαπούρη και τον Vijay Mudaliar, τα bar του οποίου είναι και τα δύο διαφορετικά, αλλά τέλεια παραδείγματα της υπέροχης ποικιλομορφίας της χώρας. Η Native γιορτάζει τα πάντα στη Σιγκαπούρη, ενώ η Analogue με την περιβαλλοντική της εστίαση βρίσκεται στην πρώτη γραμμή μιας νέας γενιάς βιώσιμων σχεδιασμένων χώρων. Στο Μιλάνο μιλάμε με τον Milo Occhipinti, ιδιοκτήτη του Unseen, ενός bar που έγινε γρήγορα σύμβολο της Lambrate με τα μοναδικά σχεδιαστικά χαρακτηριστικά και τη διαφημιστική εκστρατεία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Περιλαμβάνει ακόμα σε μεγάλο βαθμό την πάντα χαριτωμένη ιταλική φιλοξενία, ενώ επαναπροσδιορίζει πλήρως την έννοια του ιταλικού bar.

Μιλάμε επίσης με το στούντιο σχεδιασμού Behind Bars με έδρα το Όσλο, του οποίου η δουλειά βρίσκεται σε bar, όπως το Himkok (Όσλο), το SOMA (Λονδίνο) και το Graduate Hotel (Νέα Υόρκη), με το οποίο συνεργάστηκα στενά όταν έφτιαχνα το δικό μου bar Tayēr + Elementary. Αντλώντας από το υπόβαθρό τους στη φιλοξενία σε συνδυασμό με προηγμένα εργαλεία σχεδίασης εικονικής πραγματικότητας, έχουν δημιουργήσει μια ευκολονόητη διαδικασία σχεδίασης, η οποία είναι τόσο αποτελεσματική όσο και οικονομικά αποδοτική και προάγει καλύτερες συνθήκες εργασίας για όσους εργάζονται σε υπηρεσία.

Δεν θα υπάρχει ποτέ μόνο ένας τρόπος να σχεδιάσετε ένα bar ή μια βασική τεχνολογία που θα λειτουργεί για όλους. Το γεγονός, όμως, ότι αρχίζουμε να βλέπουμε μια νέα και αναδυόμενη επιθυμία για πιο λειτουργικές και αποφασιστικές επιλογές, μπορεί μόνο να σημαίνει ότι βαδίζουμε προς τη σωστή κατεύθυνση. Έχουμε ακόμη δρόμο να διανύσουμε, αλλά ποιος ξέρει, με τα σωστά εργαλεία, μπορεί να μη χρειαστεί να περάσουν άλλα 100 χρόνια για να αρχίσουμε να βλέπουμε περισσότερες αλλαγές.

Monica Berg