Γιατί το CampariAcademy και γιατί τώρα;

Ηγέτης του κλάδου και συνιδιοκτήτρια του Tayēr + Elementary, η Monica Berg εντάσσεται στην Campari Academy ως Creative Director και επικεφαλής του Campari Academy Lab – μια ομάδα ειδικών από διαφορετικούς κλάδους που συγκεντρώνονται για να μοιραστούν συζητήσεις που προκαλούν σκέψη και επηρεάζουν τη βιομηχανία του bar. Ανακαλύψτε πώς ξεκίνησε η Monica και γιατί αποφάσισε να γίνει μέλος του Campari Academy.

«Πάντα μου άρεσε να μαθαίνω νέα πράγματα και από πολύ μικρή συνειδητοποίησα ότι η ευτυχία για μένα συνδέεται άμεσα με την ευκαιρία να μάθω. Είναι η κινητήριος δύναμή που με πηγαίνει μπροστά – το μόνο πράγμα χωρίς το οποίο δεν μπορώ να ζήσω – και σε περιόδους της καριέρας μου όπου δεν είναι παρών, είναι κάτι που μου έχει λείψει πολύ.

Ως νέα bartender πάλεψα πολύ για να ταιριάξω, γιατί πάντα έβρισκα τον εαυτό μου να κυνηγάει πληροφορίες – και συγκεκριμένα – απαντήσεις σε ερωτήσεις που κανείς άλλος δεν φαινόταν να κάνει. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου η σύνδεση με τη γεωργία είχε εδραιωθεί και περνούσα τα Σαββατοκύριακά μου αναζητώντας τροφή, μαζεύοντας, συντηρώντας – ό,τι μπορείς να φανταστείς – ανάλογα με την εποχή. Αργότερα στη ζωή συνειδητοποίησα ότι αυτό δεν ήταν ο κανόνας και ότι τα περισσότερα παιδιά δεν φτιάχνουν κρασιά από φρούτα στην ηλικία των 10, ούτε κρατούν ορεκτικά με προζύμι στην κρεβατοκάμαρά τους ή μαθαίνουν πώς βγάζουν το δέρμα από τάρανδο στα 12. Κατά ειρωνικό τρόπο, όταν έφτασα στο σημείο της ζωής που ήθελα να μάθω περισσότερα για αυτά τα πράγματα επαγγελματικά (ίσως όχι για το κομμάτι των αλκών) – υπήρχαν πολύ λίγα πράγματα να βρω, αν μη τι άλλο, οπότε έψαξα.

Μέσα στα πρώτα 5 χρόνια της καριέρας μου ως bartender, τα κάλυψα σχεδόν όλα. Dive bars, pubs, νυχτερινά κέντρα, διάφορα είδη bar και εστιατορίων – για να καταλήξω τελικά σε ένα cocktail bar. Παρά τη συμβουλή των περισσότερων, σπάνια περνούσα έστω και έναν ολόκληρο χρόνο σε κάθε μέρος, γιατί μόλις μάθαινα αυτό που ήθελα, πήγαινα στο επόμενο.

Περιπλανιόμουν σε όλα τα μεγαλύτερα βιβλιοπωλεία στο Όσλο και καταβρόχθιζα κάθε είδους υλικό σχετικό με τα ποτά που μπορούσα να βρω – όταν το έβρισκα.

Τελικά, θα ανακάλυπτα τα διαδικτυακά φόρουμ και τα chatrooms αφιερωμένα στα ποτά, και αργά αλλά σταθερά, ο κόσμος μου επεκτεινόταν. Άρχισα να ονειρεύομαι να παρακολουθώ bar shows, να επισκέπτομαι πόλεις όπως το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη – και ήταν στην πρώτη μου επίσκεψη στη Νέα Υόρκη που είχα την πρώτη μου πραγματική «αχά» στιγμή στο bartending, το 2011.

«Έφτασα στο σημείο της ζωής μου όταν ήθελα να μάθω περισσότερα για αυτά τα πράγματα επαγγελματικά (ίσως όχι για το κομμάτι των ταράνδων) – υπήρχαν πολύ λίγα πράγματα να βρω, αν μη τι άλλο, οπότε έψαξα.»

Κάθισα στο Death & Co – με τους καλύτερους bartender, Joaquín Simó, Thomas Waughn και Jessica Gonzalez – και ξαφνικά μου έκανε εντύπωση «WOW, κάνω ό,τι κάνουν!». Προφανώς σε διαφορετική κλίμακα και επίπεδο, αλλά στο τέλος της ημέρας, κάνω bartending όπως και αυτοί. Ακούγεται τόσο ανόητο, αλλά ήταν μια τόσο σημαντική στιγμή για μένα, γιατί με έκανε να καταλάβω ότι λόγω της ανθρώπινης φύσης, μερικά πράγματα δεν μπορούν να διδαχθούν διαβάζοντας ένα βιβλίο, μπορούν μόνο να τα ζήσουμε και να τα μοιραστούμε.

Λένε ότι η γνώση είναι δύναμη, και σίγουρα είναι, αλλά είναι επίσης δυνατότητα ή η έλλειψη αυτής. Αντιπροσωπεύει και το πώς θα μοιάζει ο κλάδος μας εάν δεν ενεργήσουμε τώρα, συνεχίζοντας να παραπονιόμαστε για την έλλειψη ειδικευμένων ταλέντων, ενώ κλείνουμε το μάτι στην εξωτερική ανάθεση της εκπαίδευσης που βασίζεται μόνο σε επωνυμίες και πρακτορεία. Ή μπορούμε να επιτύχουμε αυτό το δυναμικό αν ενεργήσουμε τώρα. Είναι πολύ εύκολο να δείχνεις με το δάχτυλο και να επικρίνεις, αλλά σύμφωνα με την εμπειρία μου, η πραγματική αλλαγή συμβαίνει μόνο από μέσα, και για αυτό, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να συνεργαστούμε.

Πάντα πίστευα ακράδαντα ότι πρέπει να είμαστε εμείς οι ίδιοι που αποφασίζουμε για το μέλλον μας, γιατί τελικά, είμαστε οι μόνοι που ξέρουμε τι χρειαζόμαστε και τι θέλουμε, παρόλο που αυτά τα δύο πράγματα που δεν συνάδουν πάντα. Η πρόκληση είναι, παρά το γεγονός ότι η γνώση είναι δωρεάν και άμεσα διαθέσιμη, να την παραδώσουμε σε μια διαχειρίσιμη μορφή που είναι και ενδιαφέρουσα. Η μάθηση μπορεί να είναι διασκεδαστική, ωστόσο, νομίζω ότι όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι μερικές φορές μπορεί και να μην είναι.

Σε αυτό το στάδιο της επαγγελματικής μου ζωής, ξέρω ότι δεν έχω όλες τις απαντήσεις – ούτε χρειάζεται να τις έχω – αλλά εγωιστικά μιλώντας, δεν υπάρχει τίποτα που με κάνει πιο χαρούμενη από το να βλέπω τον αντίκτυπο της γνώσης και της εκπαίδευσης και να παρακολουθώ την αυτοπεποίθηση που μπορεί να δώσει σε κάποιον που μόλις αρχίζει να κατανοεί πλήρως τις δυνατότητες του εαυτού του. Η σημασία του να πιστεύει κάποιος σε εσένα – περισσότερο από ό,τι εσύ ο ίδιος – είναι ανεκτίμητη και κάτι που εύχομαι όλοι να ζήσουν τουλάχιστον μία φορά. Προσωπικά, είχα την τύχη να έχω άτομα που με καθοδηγούν στη ζωή, είτε είναι οι γονείς μου στα πρώτα στάδια, είτε κάποια (όχι όλα) τα αφεντικά μου στην επαγγελματική μου ζωή, και όσο περισσότερο χρόνο περνάω σε αυτόν τον κλάδο, συνειδητοποιώ ότι αυτό δεν είναι ο κανόνας. Πώς μπορούμε λοιπόν να το αλλάξουμε αυτό; Λοιπόν, όλα ξεκινούν από την εκπαίδευση, γιατί δεν μπορείς να διδάξεις αυτό που δεν ξέρεις.

«Σε αυτό το στάδιο της επαγγελματικής μου ζωής, ξέρω ότι δεν έχω όλες τις απαντήσεις – ούτε χρειάζεται να τις έχω – αλλά εγωιστικά μιλώντας, δεν υπάρχει τίποτα που με κάνει πιο χαρούμενη από το να βλέπω τον αντίκτυπο της γνώσης και της εκπαίδευσης και να παρακολουθώ την αυτοπεποίθηση που μπορεί να δώσει σε κάποιον που μόλις αρχίζει να κατανοεί πλήρως τις δυνατότητες του εαυτού του.»

Γι’ αυτό, όταν το Campari Academy με προσκάλεσε να συμμετάσχω σε αυτό το έργο, και παρόλο που είχα κάποιες αρχικές επιφυλάξεις, ήμουν πολύ ενθουσιασμένη. Είμαι χαρούμενη που θα συνεργαστώ με την ομάδα των ανθρώπων με τους οποίους συνεργάζομαι, ενθουσιασμένη για το τι μπορεί να γίνει αυτό το έργο και ενθουσιασμένη που μια εταιρεία όπως η Group Campari μοιράζεται το όραμα για την επανεξέταση της εκπαίδευσης για τα ποτά, την επανεξέταση του τρόπου με τον οποίο αφομοιώνουμε τις πληροφορίες και φυσικά ότι θέλουν να είναι μέρος της οικοδόμησης του ονείρου του «τι θα γινόταν αν».

Ήταν εξαιρετικά δύσκολα τα τελευταία δύο χρόνια, και ελπίζω ότι μπορούμε να πάρουμε όλα αυτά τα μαθήματα που μάθαμε και να τα διοχετεύσουμε σε κάτι απτό και χρήσιμο για τις επόμενες γενιές, και ελπίζουμε ότι μπορούμε να ανακαλύψουμε εκ νέου ένα μέλλον που είναι καλύτερο από το παρελθόν που είχαμε.

Monica Berg